تفکر انسان در گرو ذاتش می تواند باشد؟ خیر! یدالله رحمتعلی: در مسیر زندگی، علم و دانش و خرد و دانایی و فراگیری از دادههای نویسندگان و شاعران و مطالعه عمیق با درک مفاهیم، تحقیق و پژوهش در معانی اشعار شاعران به ویژه حافظ و سعدی و مولانا میتواند تفکر را از ذات به […]
تفکر انسان در گرو ذاتش می تواند باشد؟
خیر!
یدالله رحمتعلی:
در مسیر زندگی، علم و دانش و خرد و دانایی و فراگیری از دادههای نویسندگان و شاعران و مطالعه عمیق با درک مفاهیم، تحقیق و پژوهش در معانی اشعار شاعران به ویژه حافظ و سعدی و مولانا میتواند تفکر را از ذات به طور کلی جدا، و در مسیر دیگر تکامل دهد.
وقتی حافظ در شعرش میگوید: « در «رویایی» دیدم پیاله شرابی در دست دارم. یا در مجلس ما عطر میامیز که ما را– هر لحظه زگیسوی تو خوشبوی مشام است…» و نظایر آن در این شرایط فکر اوج گرفته و ذات؛ در ذات خودش باقی مانده آن هم بدون حرکت همراه با سکون
تذکره: فرهیختگان عزیز میتوانند؛ دیدگاه های خود را دراین زمینه اعلام کنند.
نظرات