خنده بهاری «اشک مریم» می خشکد

خنده بهاری «اشک مریم» می خشکد

یدالله رحمتعلی:

آغاز فصل بهار، زمانی برای تولد گل«اشک مریم» یا لاله واژگون درپهنه دشت‌های استان مرکزی است امادرحالی که بازارگل طی فصل بهار مملو ازاین گل می‌شود،عرصه‌های طبیعی رویش آن درمعرض نابودی‌اند
لاله‌های واژگون گل‌های وحشی هستند که در مناطق سنگلاخی با آب و هوای خنک در فصل بهار می‌رویند اما دست دخالت عامل انسانی این گل‌ها را از زادگاه رویششان دور می‌کند غافل از آن که این گل تنها در این مناطق است که شکوفا می‌شود و رشد می‌کند.
گل «اشک مریم» یا لاله واژگون از جمله ذخایر ارزشمند طبیعی کشورمان است که به عنوان یک اثر طبیعی ملی از سال ۷۵ به مجموعه میراث طبیعی تحت مدیریت منابع طبیعی و سازمان حفاظت از محیط زیست پیوست.

اشک مریم که در فصل بهار و ماه‌های فروردین و اردیبهشت می‌روید بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر از سطح زمین قد می‌کشد. این گل برای اولین بار در سال ۱۵۷۶ میلادی به وسیله جهانگردان طبیعت دوست اروپایی از منطقه زاگرس به اتریش و دیگر نقاط اروپا انتقال داده شد.
این گونه گیاهی استقامت زیادی در برابر سرما و سازگاری ویژه‌ای با دامنه‌های سنگلاخی و صخره‌ای دارد و چنانچه زیستگاه این گل به وسیله انسان‌ها و دام‌ها تخریب نشود، توانایی پوشاندن عرصه‌های وسیعی از طبیعت را با رویش هزاران شاخه زیبا دارد.
این گونه گیاهی، چهارمین اثر طبیعی ملی ایران است و در برخی استان‌های کشور از جمله مناطقی از استان مرکزی همچون خمین، اراک و آشتیان می‌روید که متاسفانه این روزها به دلیل چرای احشام، تخریب زیستگاه برای ایجاد اراضی کشاورزی، برداشت مستقیم این گیاه برای عرضه به بازار گل و عوامل دیگر، در خطر انقراض قرار گرفته است.
با آغاز فصل بهار، رویش و خنده گل «اشک مریم» نیز در دامان طبیعت آغاز می‌شود اما چیدن و جدا کردن این گل از زیستگاه و محل رویش طبیعی آن و نابودی عرصه‌های رویش این گل در اثر عواملی چون سودجویی، تغییر کاربری و چرای دام، خنده این گل‌ها را تبدیل به اشک می‌کند، اشک‌هایی که در بازار گل از شاخه‌های پژمرده و سربه زیر افکنده این گل‌ها سرازیر است و به نظر می‌رسد اجرای طرح‌های حفاظت مناطق رویش این گل و فرهنگ سازی صیانت از ذخایر طبیعی، مهم‌ترین اقدام در این زمینه باشد.