4 سال زمان براي شورا و شهرداري به جاي پرداختن به حاشيه ها به نظر بنده نميتوان گفت چون رشته تحصيلي آقاي کريمي حقوق است پس احتمالا گزينه ضعيفي هستند

گفتگوي اختصاصي چشم به راه با حميدرضا نوازني ، مديرکل دفتر فني استانداري مرکزي:
4 سال زمان براي شورا و شهرداري به جاي پرداختن به حاشيه ها
به نظر بنده نميتوان گفت چون رشته تحصيلي آقاي کريمي حقوق است پس احتمالا گزينه ضعيفي هستند

چشم به راه : نظرتان را در خصوص اختلاف نظر شورای ششم در جریان انتخاب شهردار بیان کنید.
حمیدرضا نوازنی: به نظرم اگر کسی فکر کند که این اختلاف سلیقه و نظر، ضعف شوراست بنده این موضوع را ضعف شورا نمیدانم. ماهیت شورایی همین اختلاف نظرها است. اگر قرار بود که این اختلاف نظرها نباشد خب می‌گفتند به جا ی11 نفر یک نفر عضو شورا شود. آنچنان اتفاق عجیبی رخ نداده است این موضوع را نیز یادمان باشد که شهردار با ۸ رای انتخاب شد سه نفر ترجیح دادند که نظرشان متفاوت باشد وآن نیز محترم می باشد، نباید اصرار کرد که حتما ۱۱ نفر به این گزینه رای بدهند.
چشم به راه : آیا تحصیلات آقای کریمی در رشته حقوق مناسب مدیریت شهری است؟
حمیدرضا نوازنی: بنده نمی خواهم از شخص آقای کریمی دفاع کنم اما مدیریت کردن در یک مجموعه صرفا به داشتن تخصص محدود نمی‌شود.
اگر قرار باشد که همه ی مدیران صرفا با دیدگاه تخصصی مدیریت کنند پس ما باید برای همه ی حوزه هایمان اساتید را در راس دستگاه های مدیریتی قرار می دادیم. بسیاری از دانشگاهی ها مدیریت را نمی‌شناسند و بسیاری از مدیران نیز لزوما دانشگاهی نیستند. آقای کریمی دکتری حقوق دارد اگر بخواهیم اینگونه قضاوت کنیم که دکتری حقوق می‌تواند شهر را مدیریت کند یا خیر باید بگویم این سوال اشتباهی است.بنده می‌خواهم معکوس سوال بپرسم آیا دکتری شهرسازی می‌تواند شهر را مدیریت کند؟ جواب این سوال مثبت نیست، سوال اول نیز لزوما منفی نیست چون ممکن است دکتری شهرسازی به لحاظ تخصصي فوق‌العاده خوب و توانمند باشد ولی به لحاظ اجرایی اصلا توانایی شهرداری را نیز نداشته باشد. سوابق تخصصي به تنهایی کفایت نمی کند.آقای کریمی با دکتری حقوق یا هرتخصص دیگری درصورتی که از پشتوانه حمایت شورا برخوردارباشد و همچنین نیروهای شهرداری پذیرای این اتفاق باشند و ایشان را حمایت و همراهی کنند مطمئنا دستگاه های مرتبط نیز موظف اند با شهردار همکاری کنند و در مجموع تمامی این موضوعات به هنر مدیریت آقای شهردار وابسته است که آیا بتواند تعامل خوبی با دستگاه ها و تمام کنشگر های حوزه ی شهری و عمران شهری برقرار کند یا خیر.اگر موفق بشود و این تعاملات را رعایت کند مطمئن باشید که یک هم افزایی رخ می دهد و تمامی دستگاه ها پای کار می‌آیند اما اگر ایشان نتوانند جلب اعتماد کنند و تعامل برقرار نشود کار سخت خواهد شد.
ماهیت مدیریتی امروز این است که شما بتوانید در میان پرسنل خودتان یک معقولیت ایجاد کنید، از تمام ظرفیت های بیرون سازمان برای اهداف سازمانی یعنی اهدافی که شهرداری داردکمک بگیرید. به نظر بنده نمی توان گفت چون رشته تحصیلی آقای کریمی حقوق است پس احتمالا گزینه ضعیفی هستند.
چشم به راه : چرا شهر اراک از یک نظام شهرسازی علمی پیروی نمی کند و از نگاه کارشناسی شما چه مواردی جزو آسیب های شهر است؟
حمیدرضا نوازنی: اگر بخواهم با نگاه کارشناسی در خصوص آسیب های شهر صحبت کنم حوزه ترافیک یک آسیب جدی است به این دلیل که بخشی از شبکه معابری در طرح های جوامع تفسیری هنوز شکل نگرفته است این ها باعث شده است که رینگ های این شبکه کامل نباشند و ناقص عمل می‌کنند.
یکی دیگر از مشکلات برمیگردد به اینکه به طور سنتی از قدیم یک شهر مرکز گرا بوده ایم اگر نقشه های قدیم شهر اراک را نگاه کنید خلاصه می شده است به محدوده مرکز شهر، بازار به عنوان ستون فقرات شهر و یک مقدار نیز ساخت وساز های اطراف و طبیعتا خدمات نیزحول محور همین مرکزیت شکل گرفته است. این خدمات متمرکز در مرکز شهر در واقع نوعی جاذبه نه از آن حیث که مردم علاقه مند هستند حتما بروند بلکه به اجبار باید بروند و باعث شکل گیری خدمات سفرساز در مرکز شهر شده است.
خدمات سفرسازی مانند خدمات بازرگانی، درمانی به اضافه بخشی خدمات ورزشی و آموزشی که بیشتر متمرکز هستند. همه این ها که ناگزیر باعث شده مردم از مرکز شهر عبور و خرید کنند.
حال برای اینکه بتوانیم آسیب را به درستی شناسایی و معالجه کرده باید حدالامکان از تجمع کاربری های جدید درمانی درمرکز شهر جلوگیری کنیم و حداقل از این به بعد اجازه ندهیم که این کاربری ها در مرکز رشد کنند و دوم اینکه تا آنجا که امکان دارد مرکز شهر را در راستای پیاده راه سازی از خودرو تخلیه و وسایل حمل و نقل عمومی بیشتر از شخصی مورد استفاده قرار گیرد. برای این کار لازم داریم که خیابان 24 متری را که جایگزین ۵۵ متری سابق بوده و به راحتی نیز قابل اجراست فقط نیازمند یک اراده در شهرداری و منابع آن هم تامین شده است، قرار دهیم. اما موضوع مهم دیگر این است که به فکر انتقال کاربری های سفرساز مرکز شهر به جاهای دیگر به ویژه کاربری هایی که بسیار فوریت دارد مانند انتقال میوه فروش ها از دهانه بازار و آنان را به تناسب جمعیت وموقعیت در سایر محلات توزیع کنیم.از طرفی لازمه کار این نیست که با کسی برخورد شود بلکه این موضوع مستلزم یک برنامه سنجیده است که برویم ومراکزی با سازه هایی شکیل در شأن مردم و میوه فروش ها فراهم‌کنیم و با قیمت مناسب به این افراد اجاره دهیم. اما آسیب دیگر که به جد باعث رنجش می شود، کمبود فضاهای فراغتی و گردشگری است. به فضاهایی نیاز داریم که سهل الفصول باشند و مردم با هر توان اقتصادی بتوانند از این فضا ها استفاده کنند.یکی از این بسترهای فراغتی دره گردو است که سال ها بلاتکلیف مانده، این دره استعداد اینکه بخش قابل توجه ای از نیاز فراغتی شهر را تامین کند را دارد.
زمان را نباید از دست داد، شورای شهر و شهردار ۴ سال زمان دارند به جای پرداختن به حاشیه ها از این فرصت استفاده کنند و طرحش را به یک نقطه ای برسانند اگر اصلاح جزئی نیز لازم دارد اصلاح کنند ولی اگر واقعا آنچه را که گذشتگان انجام داده اند کنار گذاشته و فکر کنیم که درست تر از بقیه فکر می‌کنیم این بزرگترین اشتباه است چراکه فرصت وزمان را از دست داده و مجدد بعد از پایان شورا دره گردو به همین شکل باقی خواهی ماند. دره گردو در حال حاضر به یک مطالبه عمومی تبدیل شده است.
از دیگر موارد می توان به تجهیز پارک شهید باهنر و تامین روشنایی، زیرساخت ها و تامین خدمات مورد نیاز اشاره کرد. ۱۸۰ هکتار پارک در بهترین نقطه شهر در یک موقعیت بسیار عالی، قابل دسترسی که خوشبختانه به لحاظ فضای سبز نیز به یک رشد و تکامل خوبی رسیده وجود دارد اما متاسفانه به لحاظ خدمات مورد نیاز به شدت فقیر است. یا باید برای این پارک سرمایه گذار جذب کنیم و یا اینکه شهرداری برای آن اعتباری در نظر بگیرد.چراکه این پارک در حال حاضر شرایط استفاده عمومی به شهروندان رو آنچنان ندارد به خصوص اینکه در ساعاتی بسیار ناامن می شود. و اما مشکل جدی دیگر پراکندگی صنوف مزاحم در سطح شهر است البته بنده موافق این اصطلاح نیستم درواقع بهتر است اسمش را کاربری های ناهمسان شهری گذاشت یعنی دوتا کاربری کنار هم قرار دارند، کاربری مسکونی با یک نجاری یا یک صافکاری این ها ناهمسان هستند، مسکونی را که نمی توانیم انتقال دهیم پس بهتر است آن کاربری دیگر را دسته بندی وسامان دهی کنیم.
بنده می خواهم در دفاع از شهرک خودرو بگویم که این شهرک یکی از بهترین پروژه های مشارکتی شهرداری اراک بوده اما بنابر دلایلی تحت‌الشعاع بعضی از تصمیم گیری های مقطعی قرار گرفته، در حال حاضر فاز اول ساخته شده و به نظرم فاز های بعدی که ساخته شود ظرفیت بسیار خوبی خواهد بودکه بتوانیم نمایشگاه ها و صنوف وابسته به خودرو را به آنجا منتقل کنیم که با این کار بخشی از خیابان هایی شریعتی ، طالقانی که به تعمیر گاه اختصاص پیدا کرده آزاد خواهند شد. از طرفی ما نباید به دنبال حل تمام مسائل این شهر باشیم اگر صرفا چهار یا پنج الویت اصلی رو قائل شویم طبیعتا دیگر موارد پیگیری می شود. و اما موضوع دیگر رسیدن به بافت های حاشیه شهر است. بافت های حاشیه ای چون کوی امام علی (ع)،کوی ولیعصر،کوی سجادیه، جاده فراهان و حتی ولی آباد، صالح آباد، در مجموع هر فردی که از کمربندی گذر می کند در سمت راست مناطق حاشیه ای را می بیند که متاسفانه آسیب های این شهر به صورت تاول هایی بیرون زده و همین مناطق حاشیه ای نیازمند توجه بیشتر هستند.